مدیریت منابع آب در استرالیا

استرالیا با دسترسی به بیش از یک درصد از منابع آب شیرین جهانی به عنوان خشک ترین قاره مسکونی جهان شناخته می شود. تنوع دسترسی آب در سراسر این قاره نیز قابل توجه است. علیرغم محدودیت منابع آب شیرین، اکثر استرالیایی ها به آب سالم دسترسی داشته و همچنین یکی از بالاترین میزان مصرف سرانه در جهان را دارند. 

در استرالیا، آب‌های زیرزمینی، آب‌های سطحی و میزان بارندگی از منطقه‌ای به منطقه دیگر بسیار متفاوت است و در نتیجه دسترسی به منابع آب نیز در مناطق استرالیا، متفاوت است.  

دولت استرالیا با کمک گرفتن از تمامی ایالت ها، قلمروها و جوامع مختلف برای بهبود روش مدیریت منابع آبی استرالیا تلاش میکند و از اهمیت این موضوع در خشک ترین قاره دنیا با خبرند.

تصویب قوانین، ابتکارات اجرایی و برنامه ریزی های منظم گوشه ای از همکاری دولت و ملت برای مدیریت منابع آبی در این کشور است و در این سال ها استرالیا با کمک سه استراتژی اصلی، به مدیریت منابع محدود آب شیرین خود پرداخته است. 

استراتژی اول:

NWI طرحی برای اصلاح آب در سراسر استرالیا است که شامل مدیریت، اندازه گیری، قیمت گذاری، اصلاح بازار های آبی و تجارت در این حوزه است.سازمان پایداری محیط زیست، آب و جمعیت استرالیا اهدافی 10 ساله را برای تامین آب مورد نیاز این کشور، برنامه ریزی و اجرا میکند. 

استراتژی دوم: 

طرح سازماندهی برداشت آب از حوضه موری دارلینگ مطابق با محدودیت های پایداری وضع گردید تا بر مقادیر آبی که ممکن است از آب این حوضه برداشت شود، کنترل صورت گیرد. این طرح دارای اهداف زیست محیطی و کیفیتی در حوضه موری دارلینگ بوده و در طولانی مدت باعث توسعه تجارت های آبی بدون آسیب زدن به محیط زیست استرالیا، گردید. 

استراتژی سوم: 

قانون حفاظت از محیط زیست چهار چوبی نظارتی را به منظور کمک به کاهش و حذف آلاینده های هوا، زمین و آب تعیین و تدوین نمود.  این مقررات تحت قانون EP تعیین می کند که :